این نوشته به عنوان یک گلایه از اهالی خبر و مطبوعات و سایتهای اینترنتی منطقه نگریسته شود و اما بعد . آقایان بزرگوار که ادعا دارید در عرصه خبر فعالیت دارید. مسابقه قوی ترین مردان به همت و کوشش بزرگواران بویژه امثال آقای غریب منوچهری در شهرستان پارس آباد برگزار گردید. بزرگترین اتفاق در داخل این مسابقه قوی ترین مردان ، همت و کوشش خستگی ناپذیر مؤسسه آرزو بود که از نگاه شیشه ای شما خبرنگاران محترم محلی به دور ماند . اما آقای سلامتی مجری شبکه سبلان به زیبایی به توصیف حرکات بزرگ منشانه دوچرخه سواران حامی آرزو پرداخت. سئوال بنده این است . مؤسسه ای که کاملا داوطلبانه شش سال تمام در خدمت کودکان و بیماران مبتلا به سرطان است چرا از دید شما به دور مانده است. آنهایی که بخصوص مختص برخی خبرگزاریها هستند که به عموم تعلق دارد چرا از درج این خبر بسیار تاثیرگذار غافل شدند ؟ چرا این روح بزرگ معنوی که در رگ و خون دشت مغان بنام آرزو جاری است را با آب گل آلود اشتباه می بینید ؟ آقایان به همت و کوشش آقای روزگاری رییس محترم ارشاد پارس آباد در جلسه ای جمع شدید که بنده نیز از طرف آرزو در آنجا حضور داشتم . آیا اصل بر اطلاع رسانی منصفانه پایه گذاری نشد ؟ آیا قرار نشد تک سویه نگاه نکنید و سلیقه ای فکر نکنید ؟ اگر امروز سرطان وجود دارد فقط تعلق به آرزو نیست ! هر کسی باید احساس مسئولیت کند. از فرد غیربومی یاد بگیرید . از آقای راک . از آقای سلامتی مجری شبکه سبلان و از دهها غیربومی که حرکت آرزو را بسیار زیبا خواندند. شما چرا نمی بینید ؟ در قوی ترین مردان اصل بر قوی بودن است و چه زیباست قوی بودن و با دید انصاف نگاه کردن. باز خدا را شکر انسانهای منصف وجود دارند.لطفا یکبار خبرهایی که از این مسابقه بزرگ و تاریخی در پارس آباد تهیه کرده اید را مرور کنید. آیا ندیدن آنهمه دوچرخه سوار خیرخواه در میدان که چندین بار دور زدند و تراکت پخش کردند و با همراهی دو وسیله نقلیه پلیس راه محترم شهرستان پارس آباد بطرف اسلام آباد و پارس آباد در جهت حمایت از کودکان مبتلا به سرطان تحت پوشش آرزو حرکت کردند عیب نیست !!!

این نوشته بعنوان نظر شخصی بنده در اینجا درج شد و بیانگر دیدگاه مؤسسه آرزو نیست. خدا قوت.  سعید مجردی 1392-12-15